W kolejnej sprawie, również rozstrzyganej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (sygn. IV SA/Po 632/15), wyrokiem z dnia 17 września 2025 r. uchylono decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie warunków zabudowy.

Zgodnie z wyrokiem WSA, a stosownie do art. 61 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: UPZP), lokalizacja farmy fotowoltaicznej, niezależnie od jej mocy i kwalifikacji inwestycji jako zabudowy przemysłowej, nie wymaga oceny przesłanki zasady dobrego sąsiedztwa (art. 61 ust. 1 pkt 1 UPZP) oraz dostępu do drogi publicznej (art. 61 ust. 1 pkt 2 UPZP).

Sprawa przede wszystkim dotyczyła zakresu stosowania przepisu dotyczącego decyzji o warunkach zabudowy (art. 61 UPZP), a jednocześnie precyzyjnie określa sytuacje, w których organy administracji są zwolnione z obowiązku badania tych wymogów.

Tło sprawy

Sprawa dotyczyła decyzji Burmistrza ustalającej warunki zabudowy dla farmy fotowoltaicznej o mocy 26 MW. Od decyzji tej odwołała się spółka zarzucając organowi naruszenie prawa, a w szczególności pominięcie oceny wpływu inwestycji na otoczenie w kontekście zasady dobrego sąsiedztwa (art. 61 ust. 1 pkt 1 UPZP) oraz dostępu do drogi publicznej (art. 61 ust. 1 pkt 2 UPZP). Powoływano się na fakt, iż w sąsiedztwie planowanej inwestycji znajdują się tereny przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, dla których wydano liczne pozwolenia na budowę.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze (SKO) uchyliło zaskarżoną decyzję Burmistrza i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania. SKO uznało, że organ pierwszej instancji, choć prawidłowo powołał się na art. 61 ust. 3 UPZP (wyłączający dla niektórych inwestycji stosowanie ust. 1), to pomimo tego powinien był ocenić wpływ farmy fotowoltaicznej na istniejący i planowany sposób zagospodarowania sąsiednich nieruchomości. Przeciwko decyzji SKO inwestor wniósł sprzeciw do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

Stanowisko Sądu

WSA w Poznaniu uwzględnił sprzeciw i uchylił zaskarżoną decyzję SKO. Kluczowe dla rozstrzygnięcia było stanowisko Sądu w kwestii wykładni art. 61 ust. 3 UPZP dotyczącego kwalifikacji farm fotowoltaicznych jako inwestycje stanowiące instalacje odnawialnego źródła energii.

Sąd jednoznacznie potwierdził, że lokalizacja farmy fotowoltaicznej, niezależnie od jej mocy i kwalifikacji jako zabudowy przemysłowej, nie wymaga oceny przesłanki dobrego sąsiedztwa (art. 61 ust. 1 pkt 1 UPZP) oraz dostępu do drogi publicznej (art. 61 ust. 1 pkt 2 UPZP).

Wyrok WSA w Poznaniu utrwala dotychczasową linię orzeczniczą, zgodnie z którą ustawodawca, wprowadzając art. 61 ust. 3 UPZP, stworzył odrębną, uproszczoną ścieżkę dla wybranych inwestycji, w tym dla instalacji odnawialnego źródła energii obejmującej m.in., jak w przedmiotowej sprawie, farmy fotowoltaiczne.

Podsumowanie

Jasność co do zakresu wymagań dla farm fotowoltaicznych zapewniona zostaje inwestorom i organom administracji dzięki utrwalonej linii orzeczniczej sądów administracyjnych. Sądy administracyjne jednolicie wskazują, że wobec farm fotowoltaicznych, niezależnie od ich skali, nie ma obowiązku spełnienia uciążliwych warunków dot. dobrego sąsiedztwa na zasadzie art. 61 ust. 1 pkt 1 UPZP oraz dostępu do drogi publicznej na zasadzie art. 61 ust. 1 pkt 2 UPZP. Eliminuje to niepewność prawną wobec braku przepisów regulujących wprost wymogi co do farm fotowoltaicznych oraz potencjalne źródło sporów z sąsiadami na tle nieobowiązującego wymogu spełnienia zasady dobrego sąsiedztwa z art. 61 ust. 1 pkt 1 UPZP w przypadku farm fotowoltaicznych. Omawiane orzeczenie stanowi wyraz stabilizacji oraz przewidywalności procedury ustalania warunków zabudowy dla sektora OZE.